Ram

Alles lijkt ineens in sneltreinvaart te gaan. Steeds vaker gebeurt het dat ik iets wat ik net gemaakt heb gelijk dezelfde dag nog verkoop. Vorige week was ik mouwloze hoodies van ons eigen mooie ontworpen stof met kunst erop in elkaar aan het naaien in de winkel. Toen de truien klaar waren zag ik dat ik nog één voorpand van de Ram hoodie over had op de stof. Blijkbaar per ongeluk teveel besteld. Ik zei tegen Sanne dat die ook wel gaaf zou zijn achter op een jack. Maar hij zei laat hem maar liggen dan bestel ik volgende keer het achterpand en capuchon en boorden er weer bij en hebben we weer een hoodie. Ja dat is waar. En logischer. Maar toen hij weer naar boven was en ik alleen in het atelier achter bleef liet het idee me niet los. Dus ik liep rond met die lap stof met de rammen kop erop om te kijken op welk soort jasje dat gaaf zou zijn. Spijkerstof leek me toch het leukste. "Maar", dacht ik "het mag niet," dus legde ik de stof weer terug in de daarvoor bestemde doos waar alle lappen enzovoort liggen. Toen kwam Anne binnen. Zij is al vijfendertig jaar mijn lieve schoonzus en komt met regelmaat even gezellig buurten. Ze ging zitten en zag de nieuwe net in elkaar genaaide hoodies hangen. "Zoooooo die zijn gaaf!!" "Vooral die Ram vind ik te gek "riep ze. "Dat zou ik nou echt super vinden achter op een spijkerjasje! Dan koop ik hem gelijk!" zei ze enthousiast. "Nou" zei ik, "dat is nou ook toevallig. Daar heb ik net mee in mijn handen gelopen, met hetzelfde idee."

Dus je begrijpt wel, zo geschiedde. Want dat kan geen toeval zijn denk ik dan. Ben gelijk begonnen waar mijn schoonzus bij was. Eind van de middag had ik hem klaar en hij paste perfect en staat haar super gaaf dus zij helemaal blij natuurlijk en gelijk betaald. Sanne kwam weer naar beneden en zag de jas en keek me met zo'n blik aan en lachte en zei "ben je weer ondeugend geweest mam?" "Je weet het toch" zei Anne, "je moeder is altijd ondeugend maar ik ben er blij mee. Ik heb nou een geweldig jasje, ik heb hem gelijk gekocht!" Daarna kwam Jan binnen. De vroegere concierge van mijn kids. Met de vraag of ik ook op zijn leren jack kan schilderen. Natuurlijk kan ik dat. Maar ik doe eigenlijk niet aan opdrachten. Ik vind hem een aardige vent en hij probeert ons altijd een beetje te sponsoren en reclame voor ons te maken dus voor hem maak ik natuurlijk een uitzondering. "Wat wil je er op?" vroeg ik. Hij wilde graag Dinand Woesthoff van Kane. Ik zeg "dat ga ik doen voor je" Dus we hebben een prijs afgesproken en hij is gelijk zijn jas gaan halen. Bij aflevering van zijn jasje had hij nog allerlei tips en tricks voor me. Het moest niet te groot worden maar ook niet te klein. Het liefst in zwart wit en erboven de bandnaam Kane. Dan wel in hoofdletters. Hij praat graag en veel en als hij bezig is met praten is hij niet meer te stoppen. Ik moet er altijd om lachen. "Zit je me nou uit te lachen?" zegt hij dan. "Nee Jan ik lach je nooit uit, ik lach je toe. Ik vind het wel gezellig en ook gewoon heel grappig." Maar ik zeg : "Bedenk wel, dat als je je jasje hier achter laat heb je er niks meer over te vertellen. Want je weet het nooit met mij. Kan zomaar dat je straks met Tina Turner op je rug loopt haha." Hij kijkt me met grote ogen aan en dan komt er een glimlach op zijn gezicht....." Oow ja, dat is de risico van het vak hè" "Nou ik vertrouw op jou" zegt ie en gaat weer lachend weg. Zonder zijn jasje. Die heeft hij dus heel stoer wel bij mij achter durven laten. Ik plan natuurlijk nooit wanneer ik zoiets ga doen. Dat komt gewoon op als poepen . Dan ineens zit het in mijn kop. Dat was dus gister eind van de middag. Ik had heerlijk met mijn schoonzus in de zon gezeten op ons terras met lekkere toastjes erbij. Heerlijk zo voor eind oktober. Toen Gerben thuis kwam ben ik pannenkoeken met spek en kaas gaan bakken en daarna ging hij een serie op Netflix kijken en ben ik aan de slag gegaan. Dan zit ik heerlijk in mijn eigen wereld en verf ik het er zo uit mijn hoofd en met de losse hand op. Dat vind ik dan wel spannend omdat het op iemand anders zijn jasje is maar daar moet ik dan niet teveel over nadenken. Dan neem ik een wijntje en laat ik alles los. En denk ik "hup Kim, gaan met die banaan. Je kan het." Zo spreek ik mezelf toe haha Afijn...vandaag kwam hij hem ophalen en hij vind hem te gek. "Kan ik hem gelijk aan, of moet hij nog drogen?" "Want ik ga zo met mijn vrouw en vrienden een biertje en wijntje drinken bij Vrolijk aan de Vliet en dan kan ik gelijk de blitz maken. "

Dat is toch te leuk! Ik hou van zulke enthousiaste mensen. Ik zeg ja hoor dat kan. Maar ik zou er graag nog wel foto's van hebben. "Wil je ermee op de foto?" vraag ik. "Tuurlijk dat doe ik voor jou." zegt Jan. Lieve Cobien ( een vriendin van mij) was er toevallig ook dus ging mee om te kijken. "Misschien is dit wel een historisch moment" grapte Cobien. "En dan ben ik er wel lekker bij geweest." Foto's maken doen we natuurlijk buiten, helemaal als het zonnetje zoals vandaag zo heerlijk schijnt. Zo lief van Jan om te poseren op de foto. Ik kreeg nog een lekkere fles wijn extra als dankjewel van hem. En van Cobien kreeg ik lekkere bonbonnetjes van Passie met chocolade. Ik ben weer verwend vandaag. Ik moet zeggen......dat ik gewoon die gezelligheid, het met de mensen praten, de verbinding, het enthousiasme, het elkaar gunnen, het plezier.......dat vind ik de allerbelangrijkste dingen in het leven. Ik denk echt dat alles daar om draait. Verder is niks echt belangrijk. Maar de liefde, het respect voor elkaar, in dezelfde positieve energie zitten en elkaar blij maken, dat is zo waardevol. Daar kan ik zo blij van worden! Iedereen gaat super blij weg hier en neemt ook nog eens van alles aan liefs voor mij mee, dat is toch bijzonder!

Liefs van mij